Vandaag zei een van mijn deelnemers van het kiezen voor jezelf programma: “het stemmetje in je buik heeft altijd gelijk”.
Mooi gezegd.
Luisteren naar het stemmetje van je buik lukt niet altijd. Het dreigt nog al eens gestopt te worden door het stemmetje van je hoofd. Die je er aan herinnert wat je altijd doet, en hoort te doen. Die laagjes om het stemmetje vanuit je buik legt. Schilletjes, noem ik het altijd.
Net zoveel tot dat je het stemmetje in je buik niet meer hoort. En doorgaat op de manier zoals je altijd doorgaat en van jou wordt verwacht.
Echter hoe vaak heeft het stemmetje in je buik gelijk? Hoe vaak past het veel meer bij jou dan het stemmetje in je hoofd. Want is dat stemmetje in je hoofd nog wel van jou? Of is het een verhaal wat je ooit vertelt is door anderen met hun eigen stemmetjes. Wat is jouw stemmetje? Welk stemmetje volg jij?
Wie moet jij zijn om naar het stemmetje van je buik te luisteren?
Stel dat je meer wilt luisteren naar het stemmetje in je buik. Wat heb je daarvoor nodig? Is dat helder voor jou?
Voor mij telt het om het allereerst te herkennen. Vaak is dat al een hele uitdaging. Voelen en herkennen. En dan kiezen om voor dat stemmetje (of signaal) te kiezen. En om het dan daadwerkelijk uit te spreken.
Allemaal stappen die stuk voor stuk belangrijk zijn en waar ook bewustwording voor nodig is.
Let wel, het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn. Probeer het met de kleine dingen. Begin met kiezen om het meer te gaan voelen. Dus vraag jezelf af of je dat gevoel meer wilt gaan volgen.
Bedenk dan wat je er voor nodig hebt. Stilte, even alleen zitten. Of een douche of een wandeling. En probeer het dan. En bespreek dan wat je voelt ook met iemand dicht bij je.
Het geeft je ruimte en rust. Je hoeft je niet meer in bochten te wringen. Niet meer dingen te doen die je niet wilt of kunt. Voelen, herkennen en eerlijk zeggen wat je wilt of nodig hebt.
Succes!