Mijn antwoord is ja. En waarom dat is, weet ik eigenlijk niet echt goed. Behalve dan dat ik denk dat het zo is. Ik weet niet beter dan dat het zo is. Heb ik dit zo geleerd? Geen idee.
Ik heb het in ieder geval wel aangenomen. Waarschijnlijk vanwege het feit dat vroeger bij ons altijd hard werd gewerkt. Mijn ouders waren altijd actief bezig, met werken, met vrijwilligerswerk, in de tuin, om het huis, bij anderen. Ook zij waren beiden opgegroeid met hard werken, zo was het, want het werk moest worden gedaan voor brood op de plank.
Nu is het anders. Je mag kiezen wat je wil worden, doen, zijn. Wij geven het al mee aan onze kinderen. En deels heb ik ook meer ruimte gekregen in keuzevrijheid dan mijn ouders hadden.
Het zit daarmee, door wat ik altijd zag en hoorde, in mij en in mijn patronen om waarde te leveren. En daarmee van waarde te zijn. Ik ben mij er sinds een tijd bewust van, wat dat met mij doet. En hoe mij dat beïnvloedt. Het maakt dat ik mijzelf voorbij loop, over grenzen ga en slecht over mijzelf denk. Het heeft invloed in mijn doen, denken én voelen!
Daarom mooi om deze bubbel (zo noem ik aannames die ineens ‘in my face’ komen opploppen uit de diepe grotten van mijn onbewuste) eens nader te onderzoeken. En te ontdekken of deze nog klopt? Doe je mee? Stel jezelf dan de volgende vragen:
Wanneer lever ik waarde?
En als ik geen ‘waarde’ lever, ben ik dan niet van waarde?
En welke waarde moet ik dan leveren? Moet ik altijd iets opleveren? Iets tastbaars, zichtbaars?
Of ben ik ook van waarde als ik stil zit en niks doe?
Of geen geld verdien, niet kook, niet werk, niet opruim, niet ….. (vul zelf maar in)?
Ben ik dan nog steeds van waarde?
Ik geloof dat iedereen van waarde is. Maar soms merk ik mijn eigen struggle met de balans tussen doen en niets doen, tussen inspanning en ontspanning.
Wat ik doe is het steeds meer loslaten. Steeds meer onderzoeken welke nare dingen ik hierover denk en dus tegen mijzelf hier over ‘zeg’. Steeds meer onderzoek wanneer ik mijzelf slecht maak. En steeds meer voel wat ik op welk moment nodig heb. Waar ik mij goed bij voel. En er steeds meer op vertrouw dat het vanzelf loopt. Dat als ik veel heb ‘gelummeld’ ik wel weer zin krijg om aan de slag te gaan. Dat ik niet bij voorbaat door moet gaan omdat als ik ga zitten, ik dan nooit meer wat ga doen (?!).
Dat ik dus heus een periode mag hebben waarin ik iets meer lummel, minder doe omdat ik weet dat er weer momenten aan komen waarin ik uit elkaar knal van energie. Juist misschien wel omdat ik eerder mijn gevoel heb gevolgd en de tijd en ontspanning heb genomen voor mijzelf.
Dusssss lieve mensen, onderzoek hoe het voor jou is. En geloof (nog meer) in jouw eigen waarde! Ook als je even voor je uit zit te staren en je to do lijst aan de kant schuift.
En laten we vooral elkaar in elkaars waarde laten!
‘Time you enjoy wasting is not wasted time’ – John Lennon