Even snel, zeg dat wel
Even snel, je kent het wel
Even snel, ik red het wel
Jaaa, even snel nog dit, nog even dat en hop hop. Je bent er weer lekker doorheen gesjeest.
Super als je een keer zo’n dag hebt waarop je veel ‘even-snel’ kan doen. Maar als dit elke dag jouw dag is…hmmm, dan is het op een gegeven moment niet meer zo super.
Dan ben je wel super maar …
Supermoe
Super geïrriteerd
Super bang
Super boos
Super uit verbinding
Super uit contact
Met jezelf, met anderen. Dat gebeurt in kleine stappen. Omdat je er nog ‘even snel’ iets bij doet.
Ik ken dit ‘even-snel’-principe héél goed. En daarin heb ik ook mijn lessen geleerd omdat ik er keihard in onderuit ben gegaan. Toen zat ik ineens thuis met een boef van 8 maanden en was ik bij het minst of geringst super emotioneel (oh ja, die ‘super’ ontbrak nog aan het rijtje hierboven).
En het was niet de eerste keer dat ik in een overspannen toestand mijn baan op heb gezegd omdat ik het niet meer trok.
Alleen deze keer was anders. Deze keer ben ik er wat aan gaan doen. Meer dan de andere keren.
Wat dan? Ik heb hulp gezocht. Dat heb ik gedaan. Ik kwam er zelf niet uit waardoor ik toch steeds weer in deze situaties terecht kwam. En ik kon ook niet van vriend, familie, vriendinnen verwachten dat zij mij eruit zouden krijgen. Ik kon niet anders dan hulp zoeken. En die hulp was… een haptotherapeute. Yep! Mijn eerste keer. Ik wilde niet praten, ik wilde het voelen, doorgronden, ervaren hoe het anders kon. Om zo echt iets in mijn gedrag te veranderen.
Zo ben ik met haptonomie in aanraking gekomen en toen dacht ik wauw! Hier wil ik meer van. En tadaaa, 6 jaar opleiding ( tussendoor nog 2de kind gebaard) en nu al weer 4 jaar mijn eigen praktijk.
Maar daar vertel ik nog een andere keer uitgebreider over.
Even terug naar ‘even snel’, heb je ‘m nog?
Mooi.
Want ik merkte van de week iets op. Even snel dit en even snel dat, is weer meer mijn leven ingeslopen. Gisteren had ik het er over met een klant en ineens besefte ik dat Ik deze doe-actie stand ook weer meer doe.
Inmiddels weet ik wat het getriggerd heeft: Want:
- Ik ben meer thuis (dus ik zie meer in huis wat er nog gedaan kan/moet worden);
- We zijn meer met elkaar in huis (en dus meer spullen op plekken waar ik ze niet wil
en dus meer in de opruimstand) ;
- Ik ervaar meer spanning door deze idiote onzeker steeds veranderende tijd;
- En ik heb door alle veranderingen meer behoefte aan rust. (En daarom dus de geactiveerde opruimstand).
Al met al ben ik daardoor meer ‘even snel’ dingen aan het doen. Herkenbaar?
Ik heb er op Instagram en Facebook een filmpje over gemaakt. En daarin benoem ik ook de dingen die ik doe om weer uit deze ‘even-snel’ stand te komen.
Bekijk gerust dat filmpje. De drie dingen komen op het volgende neer:
Herkennen is key!
Zoals je één ding doet, zo doe je meerdere dingen.
Dus herken wanneer je het doet.
Geef jezelf compassie.
“Joh, ik zie dat je het even snel wilt doen. Het mag ook anders als jij dat wilt.”
Geef jezelf ruimte.
En kijk of je hulp kan vragen als je het niet los kan laten.
Of zet een muziekje aan en zing er lekker hard bij. Als je het bewust ‘even-snel’ doet, is het echt anders als dat je onbewust als een malle door het huis reest.
Dussss, take a break!!
En bekijk ook nog mijn filmpje op Facebook of Instagram als je even die break wilt :-).