Vaak gaan we maar door in het leven. Je staat op, je doet wat je moet doen en gaat weer slapen. Elke dag draaf je door de dag heen. Regelen en organiseren. Voldoen aan de verwachtingen en eisen van jezelf en van anderen. Maar ook zorgen voor anderen. Het voelt bijna als een soort overleven.
Vaak gaat dit gepaard met enorme spanning. Waar je ’s morgens al mee op staat en de hele dag door ben je gespannen en ’s avonds ben je kapot en lig je voor pampus op de bank.
Ik ken het. Ik kan enorm door het leven heen racen. Van alles regelen voor mijn gezin en mijn werk, sporten en ook nog leuke dingen ondernemen met vrienden en familie. Mijn valkuil is dat ik maar doorga. Inmiddels heb ik geleerd om eerder al mijn grenzen te voelen. Dit kan zijn als ik op mijn fiets hard naar de winkel race of als ik in een druk gesprek ben met iemand. Ik voel dan dat ik te hard mijn best aan het doen ben. Dat ik in een doe-stand beland ben. Wat voor mij betekent erg in de voorbalans met aangespannen schouders, billen, buik en benen. Eigenlijk is mijn hele lijf aangespannen.
Ik voel dit nu eerder dan voorheen. Vroeger voelde ik ook wel de spanning in mijn lijf maar dat maakte niet uit want ik moest doorgaan en de dingen moesten geregeld worden. Ik liet het onprettige gevoel niet toe en ging al zeker niet onderzoeken waarvoor ik zo hard aan het rennen was.
Nu is dat anders. Ik voel de doe-stand om het zo maar even te zeggen. Ik herken het. Ik kan op dat moment kiezen om iets anders te doen. Minder hard mijn best te doen, te luisteren naar de ander. Ik kan ook iets doen in mijn houding. Wat meer naar achteren gaan, al is het maar iets dan voel ik al verschil. Dan merk ik al dat het wat met mij doet. En met mijn gevoel van spanning.
Ik wens jou dat ook toe. Dat je meer inzicht krijgt in waar jouw grenzen liggen. Waar bij jou de opbouw van spanning begint. Welke grens nog te doen is en welke grens eigenlijk net te ver is. Zodat ook jij kunt kiezen en meer vanuit een ontspannen houding kan leven. Als een relaxte jij.
3 replies to "Graag 1 dagje zonder spanning en zorgen"
Goed geschreven, herkenbaar!
Ja, zo gaat dat vaak Mirjam. En hoe zou het zijn als je jezelf tijd mag gunnen om even in dat veld met paardenbloemen te gaan liggen om te kijken hoe de pluizen door de lucht zweven…….
Wat een goed verhaal en zo herkenbaar of dat we elkaar gister hier over hebben gesproken. Super dat jij de knop gevonden heb om dit herkennen en nog beter op tijd uit te schakelen. Denk dat ik je zeker moet volgen hierin en ik niet alleen, is voor veel mensen een goed idee!! Alleen ,,,, nu nog echt doen en over deze drempel heen. Lukt dit niet dan weet ik je te vinden voor raad advies of een goed gesprek.