Buiten is het mistig. Ik loop naar buiten en hoor de stilte. Wat een rust in de straat. De mist dempt de geluiden die normaal rond deze tijd te horen zijn. De stilte verrast mij. Wat een onverwacht heerlijk gevoel geeft die stilte. Ik word er blij van. En heb zin om de weilanden in te gaan en de mist en de rust die de natuur geeft op te snuiven. Deelgenoot te worden van de mistige mist.
Maar helaas ik moet werken. Dus hup weer naar binnen en achter mijn bureau. De mist en het gevoel wat het mij gaf, blijven in mijn gedachten. Ja, daar kan het ook wel eens mistig zijn, in mijn kop.
Herken je dat? Dat je ‘s morgens opstaat en je duf en niet uitgeslapen voelt. En wat doe je dan, je spreekt jezelf toe en gaat in moordend tempo (want je bent langer in je bed blijven liggen) aan de gang om te zorgen dat je toch nog op tijd bent.
Jammer eigenlijk. Want die mist van buiten en die mist in je kop, zouden je misschien wel hetzelfde gevoel kunnen geven. Tuurlijk moet je nog steeds op tijd naar je werk of de kinderen op tijd, aangekleed en met gymspullen op school krijgen maar dat kan toch ook met mist in je kop. Toch?
Want hoe heerlijk zou het zijn als je bewust bent van de mist in je kop en dan je bed uit stapt. Stel je voor dat je dat doet. Heerlijk, de geluiden zijn zachter, want die worden gedempt door de mist. Je gedachten zijn minder of stiller. Even lekker duf onder de douche staan.
Laat de mist in je kop je helpen om bewuster en met aandacht de dingen te doen die je moet doen. Wat zou dat dan weer doen met je gedachten en met je gevoel (en met je kinderen!)? In ieder geval zou het zo maar minder spanning kunnen opleveren.
Dus laat de mist in je kop jouw tempo verkleinen, je glimlach op je gezicht toveren en de spanning uit je lijf wegvloeien. En ik weet zeker dat je nog steeds op tijd klaar bent.
Ik wens je een mistige dag!
