Een paar weken geleden is mijn dochtertje met haar voet tussen de spaken gekomen terwijl zij bij mij achterop zat. Zij las een boekje en we kletsten gezellig over de woordjes die zij al kon oplezen.
En toen bam, voet tussen de spaken. Drama, ziekenhuis, gelukkig niet gebroken, wel gips erom voor het geval dat, rolstoel geregeld en hup ze kon weer naar school.
En toen.. Toen kwamen er natuurlijk allemaal vragen; “goh, wat heeft je dochter? Wat is er gebeurd? Zat ze bij iemand achterop? Oh, bij jou…..”
Ja, bij mij ja. En daar begint de schuld en schaamte. Ik dook weg (letterlijk met mijn hoofd naar beneden) op het moment dat er naar werd gevraagd. Ja, ze zat bij mij achterop. Bij haar moeder, de slechte moeder die haar dochter even snel achterop heeft meegenomen naar een 10-minuten gesprek, op een oude fiets omdat daar nu eenmaal een kussentje achterop zit.
Ik heb nog lang met een schuld- en schaamtegevoel rondgelopen. Langzaam ebt dat gevoel weg. Echter heeft dit hele voorval mij ook wat gebracht. Ik kwam erachter dat ik door mij schuldig te voelen, ik blijf hangen in een bepaald drama. Ik voel mij wel verantwoordelijk maar ik maak mijzelf klein (letterlijk) op het moment dat het er over gaat. Ik duik weg. Ik blijf hangen in schaamte en schuld. Dat is blijkbaar nog fijner dan dat ik verantwoordelijkheid neem voor datgene waar ik verantwoordelijk voor ben.
Toen ik mij dat besefte, vielen er een aantal kwartjes. Ik realiseerde mij dat ik dit ook op andere momenten doe. Ook in situaties op mijn werk, thuis, met vrienden etc. kan ik mij nog wel eens verschuilen achter mijn schuldgevoelens. En neem ik geen verantwoordelijkheid.
Of zoals het ook wel wordt genoemd: ‘eigenaarschap’.
Kort door de bocht houdt eigenaarschap in dat je jouw verantwoordelijkheid weet te nemen, in staat bent erop te reflecteren en zo steeds beter kan omgaan met dezelfde soort situaties.
Mijn voornemen voor dit jaar is om te werken aan mijn eigenaarschap. En dat ga ik doen door te reflecteren. Als ik in een situatie kom waarbij ik mij schuldig voel of schaam (en die gevoelens herken ik nu wel), ga ik na waar het over gaat. Wat raakt mij en waarom?
Dan kan ik er de volgende keer anders op reageren, of in ieder geval een keuze hebben om er anders op te reageren.
Herken jij bovenstaande? Ja? Ik ben benieuwd hoe jij omgaat met schuldgevoelens. Je kan het mij laten weten in een reactie onder het blog. Ik lees alle reacties en reageer er ook weer op.