Voordelen van een zweepslag

Afgelopen Hemelvaartsdag stond ik op de tennisbaan te dubbelen. De wedstijd was net begonnen, de eerste game hadden mijn dubbelpartner en ik gewonnen. Het was een heerlijke zonnige dag. Ik had net een punt gemaakt met mijn service en stond op de achterlijn te wachten tot de bal door de tegenstandster naar mij werd gespeeld.

Ineens voel ik een keiharde klap in mijn kuit. Ik zeg ‘au’ en kijk achterom. Niemand te zien. Geen bal te zien. Hè, hoe kan dat joh? Ik blijf stil staan en mijn medespeelster komt naar mij toe lopen en zegt: “je hebt een zweepslag. Kom dan dragen we je naar het bankje”.

Ontkenning
De uren daarna was ik in ontkenning. Dit was niet gebeurd met mij. Ik heb nooit een blessure. 8 weken niet meer tennissen, nee joh, morgen kan ik gewoon weer lopen. Maar nee, ik kon er niet eens op staan, laat staan lopen. De dagen daarna werd ‘weer kunnen tennissen’ steeds minder belangrijk. Veel belangrijker vond ik het om weer te kunnen lopen, fietsen en auto rijden.

Ik als mijn eigen cliënt
Nu een paar weken later, is het helemaal over. Ik heb geen last meer van mijn zweepslag. Mijn fysiotherapeute heeft mij fantastisch begeleid (wil je haar telnummer, mail mijn dan!). Ze heeft mij uitgedaagd en tegengehouden. En ik heb natuurlijk (na het lezen van een boek van Ted Troost, want daar had ik ineens tijd voor!!) doorgevoeld naar de pijn en mijn eigen ervaringen met haptonomie er op los gelaten. Dat heeft mij zeker veel geleerd.

Benen omhoog, heerlijk!
Maar even los van dat. Het heeft mij veel gebracht merk ik nu. Want hoe heerlijk was het eigenlijk om lekker met mijn benen omhoog te zitten. Ik mocht, kon en hoefde niks te doen. Manlief bracht de kinderen naar school, deed boodschappen, kookte en bracht mij kopjes thee. En ik….ik zat lekker te lezen in het zonnetje in de tuin met een lekker kopje thee. Ik had zowaar tijd om te lezen. Heerlijk.

Zodra ik weer kon lopen, fietsen en autorijden heb ik mijn agenda weer volgezet. Tuurlijk fijn want ik kan weer overal bij zijn. Maar nu merk ik dat ik weer een beetje terug verlang naar die momenten van even lekker in de tuin niks hoeven en mogen te doen.

Dus dat is mijn dilemma van afgelopen week. En daarom heb ik vandaag helemaal niks gepland. Heerlijk. Een duidelijk signaal aan mijzelf. Mijn lijf geeft het aan. Mijn gedachten ondersteunen. Stop met rennen en ga zitten.

Met een kopje thee.

Fijne dag vandaag!